در این تحقیق، برای بررسی چگونگی دخالت محور رشد در رسیدگی جنسی تاس ماهی ایرانی، به بررسی in vitro اثر فاکتور رشد شبه انسولین- یک (IGF-I) در القای رسیدگی اووسیت ها و مقایسه آن با اثر هورمون استرویید جنسی DHP، هورمون گنادوتروپین انسانی (hCG) و هیپوفیز تاس ماهی ایرانی پرداخته شد. همچنین اثر  استفاده از این فاکتور به عنوان پیش تیمار هورمون های DHP و hCG در القای رسیدگی جنسی اووسیت های تاس ماهی ایرانی که با پدیده GVBD همراه است، مورد مطالعه قرار گرفت. این بررسی ها  بر روی دو دسته اووسیت تاس ماهی ایرانی در دو  مرحله رسیدگی جنسی متفاوت  با توجه به موقعیت هسته آنها (PI<0.07 و PI>0.1) انجام شد. در هر دو موقعیت هسته ای، IGF-I در مقادیر استفاده شده GVBD را القا کرد. میزان القای GVBD توسط IGF-I در مقادیر 10ng/ml و 100 بیش از میزان القای آن توسط DHP در مقدار 10ng/ml در موقعیت غشایی (PI<0.07) بود. در موقعیت هسته در حال مهاجرت (PI>0.1) نیز مقادیر 100ng/ml و 1000 IGF-I دارای تأثیر بیشتری نسبت به مقادیر 10ng/ml و 100 DHP بود. در عین حال مقدار ng/ml 1000 DHP در هر دو موقعیت هسته ای بیشترین میزان تاثیر در القای GVBD داشت. مقدار 10ng/ml IGF-I در موقعیت هسته غشایی و مقادیر 100 و 1000 آن در موقعیت هسته در حال مهاجرت دارای تأثیر بیشتری در القای GVBD نسبت به مقادیر استفاده شده hCG بوده است. هیپوفیز در هر دو موقعیت هسته ای دارای تأثیر بیشتری نسبت به مقادیر استفاده شده IGF-I داشت. پیش تیمار کردن اووسیت ها با IGF-I در مقادیر 100ng/ml و 1000 نسبت به عدم پیش تیمار آنها با IGF-I میزان القای GVBD را پس از تیمار اووسیت ها با DHP در غلظت 100ng/ml در هر دو موقعیت هسته ای افزایش داد. این تأثیر در مورد hCG فقط در مرحله هسته در حال مهاجرت با مقدار 1000ng/ml IGF-I و در مقادیر 100IU/ml و hCG1000 دیده شد (P<0.05). نتایج این تحقیق برای اولین بار در یک گونه ماهی غضروفی استخوانی نشان داد که IGF-I در القای رسیدگی جنسی اووسیت ها موثر است. همچنین نتایج نشان داد که IGF-I می تواند به طور مستقیم و همچنین در ارتباط با سایر هورمون های محور رسیدگی جنسی، القای GVBD را فراهم کند.

زمینه و هدف: یکی از عوارض شیمی درمانی مختل کردن عملکرد گنادها و متعاقبا ناباروری می باشد. مطالعه حاضر تاثیراستفاده از یک هورمون آزاد کننده گنادوتروپین را در جلوگیری از عواض ایجاد شده توسط بوسولفان در موش های نابالغ را مورد بررسی قرار داد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد و شاهد لپرولید (3.8 میلی گرم به ازای هر یک کیلوگرم وزن) قبل یا بعد از دریافت بوسولفان (40 میلی گرم به ازای هر یک کیلوگرم وزن) به موش های نر نابالغ تزریق شد. حیوانات یک یا دو دوز لپرولید را بعد از دریافت بوسولفان دریافت کردند، بین هر تزریق 4 هفته فاصله وجود داشت. 6 هفته بعد از آخرین تزریق پارامترهای اسپرم شامل: تعداد اسپرم ها و تحرک آنها بر اساس شاخص های سازمان بهداشت جهانی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در زمان بررسی، وزن بیضه ها در حیوانات دریافت کننده لپرولید افزایش یافت. در موش هایی که قبل از دریافت بوسولفان لپرولید دریافت کرده بودند درصد اسپرم ها با حرکت پیشرونده رو به جلو و اسپرم های ثابت به ترتیب افزایش و کاهش بافت (p≤0.05) اما بر حرکت غیر پیشرونده آنها تاثیری نداشت. در تحرک اسپرم در حیواناتی که بعد از دریافت بوسولفان لپرولید دریافت کرده بودند تغییری مشاهده نشد. تعداد اسپرم ها در موش هایی که قبل از دریافت بوسولفان لپرولید دریافت کرده بودند هم افزایش یافت ولی این افزایش تعداد به صورت معنی دار نبود (p≥0.05) نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد استفاده از لپرولید قبل از شروع درمان باعث بهبود حرکت اسپرم ها در موش های نابالغ می گردد.

زمینه و هدف: افراد مبتلا به دیابت از اختلالات مختلف تولیدمثلی رنج می برند که کاهش میل جنسی و ناتوانی در باروری از آن جمله محسوب می گردد. اثرات درمانی مصرف گیاهان دارویی در درمان بیماری های متعدد از جمله ناباروری به اثبات رسیده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی گیاه خرگریو بر غلظت های سرمی هورمون های جنسی درموش صحرایی نر دیابتی انجام گرفته است. روش بررسی: حیوانات مورد استفاده 32 سر موش صحرایی نر بالغ بودند که به چهارگروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل نرمال و کنترل دیابتی دریافت کننده آب مقطر و گروه شاهد و دیابتی تحت درمان به ترتیب50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ی هیدروالکلی خرگریو را دریافت کردند. استرپتوزوتوسین برای القاء دیابت به کار برده شد. در پایان دوره از تمام گروه ها خون گیری به عمل آمد و از نمونه های خونی جمع آوری شده برای اندازه گیری غلظت سرمیLH، FSH و تستوسترون استفاده شد. نتایج: به دست آمده با استفاده از آزمون واریانس یکطرفه و توکی ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج: نشان داد که عصاره هیدروالکی خرگریو در گروه دیابتی تحت درمان باعث افزایش غلظت سرمی LH، FSH و تستوسترون شد. نتیجه گیری: یافته ها: ی این مطالعه نشان دهنده تاثیر مثبت گیاه خرگریو در ترشح هورمون های جنسی در موش های دیابتی بود و بنابراین این گیاه می تواند در درمان ناباروری در مبتلایان به دیابت نقش درمانی ایفا نماید.

ماهی اسکار از جمله معروف ترین ماهیان زینتی از خانواده سیکلیده با اهمیت تجاری بالاست. تخمدان ها در ماهی اسکار در دسته تخمدان های ناهمزمان تقسیم بندی می شود و استفاده از هورمون های اگزوژن برای کنترل چرخه های تولید مثلی آنها کاربرد زیادی دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه ایمپلنت های آهسته رهش و تزریق داخل صفاقی هورمون LHRHa2 در ماهی اسکار است. در این مطالعه 18 عدد ماهی اسکار پرتغالی که به صورت تصادفی به 3 گروه که هر گروه شامل 6 عدد ماهی (3 جفت) بودند، تقسیم شده و هر جفت ماهی در آکواریوم های 150 لیتری با دمای آب 27-25 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. هر 3 گروه در شرایط نوری یکسانی بودند و به صورت دو نوبت در روز غذا دهی شدند. گروه اول تحت القاء هورمون LHRHa2 به صورت تزریقی (2 مرحله برای جنس ماده: 10% مرحله اول و 90% مرحله دوم) و گروه دوم تحت القاء هورمون به صورت ایمپلنت و به گروه سوم تنها سرم فیزیولوژی تزریق شد. خونگیری از ماهیان ماده پس از بیهوشی، قبل از تزریق یا کاشت ایمپلنت و در فاصله های زمانی معین پس از تزریق تا 24 ساعت و پس از کارگذاری ایمپلنت تا 20 روز انجام گرفت. در بررسی هورمون های استروئیدی ماهیان تحت القاء هورمون LHRHa2، به دو روش تزریقی و ایمپلنت، سطح هورمون پروژسترون و 17-بتا استرادیول در هر دو گروه افزایش یافته و سطح هورمون تستوسترون کاهش یافت اما میزان هورمون های استروئیدی جنسی در گروه ایمپلنت در قیاس با گروه تزریق به صورت مدت دار در سطح بالایی قرار داشت و تلفاتی مشاهده نشد، اما در گروه تزریقی تلفاتی مشاهده گردید. پس از گذشت مدت زمان القاء تولید مثلی در گروه ایمپلنت در مقایسه با گروه تزریقی، کاهش استرس و به دنبال آن رهاسازی بهتر تخمک مشاهده گردید که می توان آن را دلیلی بر موفقیت آمیز بودن روش ایمپلنت گذاری برای القاء تولیدمثلی در ماهی اسکار پرتغالی قلمداد نمود.

زمینه و هدف: امروزه در درمان ناباروری از آگونیست های صناعی هورمون آزاد کننده گنادوتروپین مانند بوسرلین استات استفاده می گردد که باعث رشد و تکامل فولیکول های تخمدان می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات بوسرلین استات بر رشد و تکامل فولیکول های تخمدان است.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی-مداخله ای حاضر، 24 سر موش صحرایی نژاد ویستار ماده بالغ تهیه و به 3 گروه، دو گروه تیمار اول و دوم و یک گروه کنترل (n=8) تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه های اول و دوم آزمایش روزانه به ترتیب 300mg/kg و 600 mg/kg آگونیست GnRH و گروه کنترل، نرمال سالین را به مدت 5 روز بصورت زیر جلدی دریافت نمودند. یک ماه بعد از اولین تزریق، موش های صحرایی با کلروفرم با دوز کشنده، بیهوش و سپس تخمدان ها خارج شدند. نمونه ها بعد از فیکساسیون و پاساژ بافتی و برش با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شده و زیر میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار GraphPad Prism Software و آزمون One Way ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شد و سطح معنی داری p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین تعداد فولیکول های کلاس I در گروه آزمایش اول و دوم در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (p=0.018, p=0.012) همچنین میانگین فولیکول های کلاس II در گروه آزمایش اول و دوم در مقایسه با گروه کنترل از کاهش معنی داری برخوردار بود (p=0.031, p=0.005)نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که تجویز کوتاه مدت بوسرلین و دوز بالای آن بر رشد و تکامل فولیکول های تخمدان اثر مهاری دارد.

مطالعه پروفایل های هورمونی از مهم ترین روشهای تشخیص مکانیسم های تنظیم کننده فرآیند تولیدمثل در ماهیان می باشد. تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط روند تغییرات سطوح برخی شاخص های تولیدمثلی در مولدین ماهی کپور نقره ای طی 6 ماه انجام شد. 24 قطعه از مولدین (12 قطعه ماده و 12 قطعه نر) که در مراحل IV-I رسیدگی جنسی بودند، انتخاب، و خونگیری از آنها انجام شد. سطوح هورمون 17 آلفا –هیدروکسی تستوسترون و پروژسترون در دو جنس ماده و نر، و سطوح هورمون 17 بتا-استرادیول در جنس ماده همزمان با پیشرفت رسیدگی جنسی افزایش یافت (p<0.05). سطوح آنزیم آلکالین فسفاتاز در هر دو جنس بطور معنی داری همزمان با پیشرفت رسیدگی جنسی افزایش یافت و به حداکثر خود در مرحله IV رسید. سطوح یون کلسیم در جنس ماده در مراحل مختلف و همزمان با پیشرفت رسیدگی جنسی افزایش معنی داری داشت (p<0.05). در مقایسه، سطوح هورمونهای پروژسترون و 17بتا - استرادیول در همه مراحل در ماده ها بیشتر از نرها بود. سطوح آنزیم آلکالین فسفاتاز (ALP) بین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری در همه مراحل رسیدگی جنسی نشان داد (p<0.05). در نتیجه، ارتباط مستقیم معنی داری بین سطوح هورمونهای استروئید جنسی با سطوح یون کلسیم و آنزیم آلکالین فسفاتاز در ارتباط با تکامل گناد در هر دو جنس نر و ماده ماهی کپور نقره ای مشاهده گردید. بنظر می رسد با دستیابی به سطوح این شاخص ها بتوان به تشخیص وضعیت تولیدمثلی ماهیان، زمان دقیق تکثیر در مولدین کپور نقره ای کمک نمود.

مقدمه: هدف این مطالعه ارزش اندازه گیری هورمون های HCG، پروژسترون و استرادیول برای پیشگویی سقط های خود به خودی است. مواد و روش ها: طی مطالعه ای آینده نگر بر روی 34 زن با نشانه های تهدید به سقط که در هفته های 5 تا 12 حاملگی به سر می بردند مقادیر سرمی گونادوتروپین جفتی انسان (HCG) در دو نمونه به فاصله 2-4 روز، پروژسترون و استرادیول اندازه گیری شد. همین هورمون ها در یک گروه کنترل متشکل از 44 زن باردار با سن حاملگی مشابه بیماران اندازه گیری شد، یافته ها: زمان دو برابر شدن HCG در موارد تهدید به سقط منجر به سقط کمتر از حاملگی های طبیعی و موارد تهدید به سقط ماندگار بود. به جز HCG هفته های 5 و 6 حاملگی، مقادیر هر سه هورمون در موارد سقط کمتر از حاملگی های طبیعی و موارد تهدید به سقط ماندگار با سن حاملگی مشابه بود. با این حال مقایسه زمان های دو برابر شدن با غلظت های HCG در نمونه های نوبت دوم هفته های پنجم و ششم موارد سقط با حاملگی های ماندگار افتراق سقط از ماندگاری حاملگی را، صرف نظر از مقادیر دو هورمون دیگر، امکان پذیر ساخت اما پس از هفته 7 حاملگی، اندازه گیری متوالی HCG به طور کلی اطلاعات چندانی را به داده های حاصل از اندازه گیری تک نوبتی آن نیفزود و موارد تهدید به سقط، منجر به سقط افت قابل توجه هورمون ها را به همراه داشتند در حالی که در موارد تهدید به سقط ماندگار مقادیر سه هورمون مورد بررسی، مشابه مقادیر طبیعی بود و هیچ یک از حاملگی هایی که غلظت پروژسترون در آنها کمتر از 10 ng/mL، بود به روند طبیعی خود ادامه ندادند. مقدار استرادیول بیشتر از 200 pg/mL  نشان دهنده حاملگی طبیعی داخل رحمی بود. و در نتیجه حاملگی غیرطبیعی را با ویژگی %95 و حساسیت %87.5 رد می کرد. نتیجه گیری: اندازه گیری هورمون HCG برای تایید فعالیت تروفوبلاستی ضروری است و پیشنهاد می گردد هر سه هورمون با هم اندازه گیری شود، ضمنا پروژسترون با ارزش پیش بینی کننده مثبت %100 به مراتب بهترین پیش بینی کننده سقط بود و HCG با ارزش پیش بینی کننده منفی %98.4 بهترین براورد کننده حاملگی ماندگار بود، هرچند که هر دو هورمون کارایی یکسانی داشتند (%97.4) استرادیول نیز همانند HCG بیشتر، پیش بینی کننده حاملگی ماندگار بود تا سقط )ارزش پیش بینی کننده منفی 97.6 در مقابل ارزش پیش بینی مثبت (%82 ولی کارایی کمتری داشت (93.6. ترکیب مقادیر پایین HCG استرادیول، HCG+پروژسترون+ استرادیول به ترتیب در 94، 100، %100 موارد با سقط همراه بودند، در صورت پایین بودن مقادیر هر سه هورمون وقوع سقط اجتناب ناپذیر بود.

مقدمه و هدف: افزایش قند خون منجر به بروز تغییرات ساختاری و عملکردی در فعالیت های تولید مثلی می گردد. در این تحقیق تاثیر عصاره هیدروالکلی برگ زیتون (Olea europaea) بر میزان گنادوتروپین ها، هورمون های جنسی و نیز تغییرات بافت شناسی بیضه در مراحل اسپرماتوژنز موش صحرایی نر دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-220 گرم به طور تصادفی به 6 گروه 8 تایی تقسیم و به مدت 21 روز مورد تیمارهای مختلف قرار گرفت. پس از تهیه نمونه های خونی میزان هورمون های LH و FSH، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون با استفاده از روش رادیو ایمونواسی (RIA) و تغییرات بافتی بیضه در مراحل اسپرماتوژنز بررسی گردید.یافته ها: میزان هورمون های LH، FSH، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون در گروه کنترل دیابتی کاهش معنی داری نسبت به گروه های کنترل و گروه شاهد داشت. هورمون های LH و تستوسترون در گروه تجربی 3 و 4 نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش معنی داری نشان داد. افزایش هورمون های FSHو دی هیدروتستوسترون تنها در گروه تجربی 4 نسبت به گروه کنترل دیابتی معنی دار بود. بررسی بافت شناسی بیضه نشان دادکه تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید، سرتولی و لایدیگ در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه های کنترل و شاهد کاهش معنی داری دارد، در حالی که در گروه تجربی 4 که علاوه بر دیابتی شدن، 500 mg/kg عصاره دریافت کردند نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش معنی داری داشت.نتیجه گیری: عصاره برگ زیتون اثرات جانبی دیابت را بر میزان گنادوتروپین ها، هورمون های جنسی و فرآیند اسپرماتوژنز کاهش می دهد و باعث بهبود عملکرد محور هورمونی هیپوفیز- بیضه به دنبال القای دیابت می شود.